in het oude Griekenland benaming voor gerechtshof. In Athene was dat van de Areopagus het oudste.
Aanvankelijk was de rechtspraak geheel in handen van deze dikasteria, maar met de ontwikkeling van de democratie kwam zij meer en meer aan het volk. Solon stelde de heliaia in, die onderverdeeld was in tien dikasteria; vijf daarvan oordeelden over moord of poging daartoe. Een proces duurde een dag. Het Attische recht kende geen openbare aanklager of verdediger, bij vergrijpen tegen de staat kon iedere burger een aanklacht indienen, bij particuliere processen alleen de benadeelde. De aanklacht werd schriftelijk ingediend, bij een vooronderzoek werd het bewijsmateriaal bijeengebracht en nagegaan of de klacht gegrond was. Bij het proces voerden aangeklaagden en aanklagers gedurende een bepaalde, door een wateruurwerk (klepsydra) aangegeven tijd, het woord. De rechters stemden eerst over de schuldvraag, daarna over de straf. Hoger beroep was niet mogelijk.Lit.: J. H. Lipsius, Das attische Recht und Rechtsverfahren (1905-’15); R. J. Bonner and G. Smith, The Administration of Justice from Homer to Aristotle (1930-’38), 2 dln.
