Nederlands staatsman (Venlo 7 Sept. 1860 - ’s-Gravenhage 27 Aug. 1931), studeerde filosofie te Rolduc van 1879-1880, rechten te Utrecht van 1880-1884, om vervolgens van 1884-1887 het grootseminarie te Rolduc te volgen. In 1887 tot priester gewijd, promoveerde hij in 1890 cum laude te Utrecht op een proefschrift De leer van den Heiligen Thomas van Aquino over het recht. Van 1888 tot 1909 doceerde hij te Rolduc zedelijke wijsbegeerte en sociale wetenschap.
In 1909 werd hij buitengewoon hoogleraar in de arbeidswetgeving aan de universiteit van Amsterdam. De uitermate belangrijke politieke loopbaan van Nolens ving aan, toen het kiesdistrict Venlo hem in 1896 naar de Tweede Kamer afvaardigde. Hij heeft op politiek gebied zeer belangrijke functies vervuld. Als voorzitter van de Katholieke Kamerfractie kreeg hij grote invloed. In 1916 vaardigde de Nederlandse regering hem als buitengewoon gezant bij de Heilige Stoel naar Rome af, in 1918 werd hem de vorming van een nieuw kabinet opgedragen, waarin hij slaagde door de formatie van het kabinet-Ruys de Beerenbrouck; zelf trad hij niet tot dit kabinet toe. Vooral na Wereldoorlog I speelde hij, nationaal zowel als internationaal een grote rol op het gebied der arbeidswetgeving: in 1920 werd hij benoemd tot waarnemend voorzitter van de Hoge Raad van Arbeid, terwijl hij bovendien de Nederlandse regering vele malen vertegenwoordigde op de Internationale Arbeidsconferenties.
Nolens was een man van grote gaven en een zeer nuchtere en practische kijk op de zaken. Hij was niet welsprekend en trad zelden op de voorgrond, maar had niettemin groot gezag, zowel in zijn fractie als in het parlement. Hij was buitengewoon geheim kamerheer van de paus.Bibl. : De leer van den Heiligen Thomas van Aquino over het recht, diss. Utrecht (1890) ; In memoriam Dr H. J. A. M, Schaepman (1903).
Lit.: P. J. M. Aalberse e.a., Dr Nolens (Utrecht 1927).
