(of Tripolis), provincie van het onafhankelijke koninkrijk Libye, neemt het westelijk deel van dit land in, is 215 000 km2 groot en telt (1951) 769 000 inw., van wie 46 000 Italianen en 7000 joden. Slechts de kust is enigszins vruchtbaar en ook geschikt voor bewoning.
Deze smalle zone gaat via de steppen over in de uitgestrekte woestijnen van het Z. (de weinige rivieren liggen het grootste deel van het seizoen droog) waarin slechts de oasen worden bewoond. Naar gelang van de geschiktheid van de bodem in de kustzone worden subtropische fruitsoorten (dadels, olijven, vijgen), tabak, haver en tarwe verbouwd. Op ca 100 km van de kust liggen duinen, waar vee (schapen) wordt gehouden. De steppen leveren alphagras, dat een grondsoort voor cellulose vormt. Het klimaat is heet, met grote dagamplituden. De gemiddelde jaartemperatuur bedraagt 20 gr. C., met de meeste regen in de wintermaanden (jaarlijks gem. 150-350 mm in de kustzone). De grotendeels Berberse bevolking heeft tijdens de Italiaanse bezetting goede wegen moeten aanleggen, die veelal de oude karavaanroutes volgen. Deze wegen, geschikt voor gemotoriseerd vervoer, leiden naar de oasen in het W. (Gadames en Gat) en via het Z. van de provincie naar Frans Equatoriaal Afrika. Zout, katoen en leer zijn de voornaamste producten, die langs deze wegen worden vervoerd. Langs de kust wordt op spons en tonijn gevist. Slechts de hoofdstad Tripolis bezit een goede haven, overigens is de kust te zandig voor havens. Misoerata (Misrata) en Homs (resp. 50 000 en 40 000 inw.) zijn de overige steden van betekenis. Voor de geschiedenis, z Libye.Lit.: G. Casserley, Tripolitania (1943).
