(Latijn: Oriens) betekent letterlijk de streek waar de zon opgaat en was in de Oudheid als aardrijkskundig begrip onbekend, daar Zuid-Europa en Voor-Azië samen één geheel vormden, wat beschaving betreft. Eerst sedert de tijd der Romeinen ontstond een tegenstelling tussen het Romeinse Rijk of het Westen en het Partische Rijk (Mesopotamië) of het Oosten; het eerste gold als het gebied der beschaving, het laatste als dat der barbaarsheid.
De kloof tussen beide werd nog groter door de tegenstelling tussen Oost-Romeinen en Nieuw-Perzen en viel niet meer te overbruggen na het optreden van de Islam, met welks optreden het begrip Oosten in Westeuropese zin een geweldige uitbreiding onderging. Het omvat thans Noord-Afrika tot de zuidgrens der Sahara en Voor-Azië tot de Kaukasus, benevens de noord- en oostrand van Iran, een oppervlakte van bijna tweemaal die van Europa.Sedert de ontwikkeling van China en Japan in de 2de helft der 19de eeuw wordt er ook wel gesproken van het Nabije Oosten (the Near East), het Midden-Oosten en het Verre Oosten. Voor de betekenissen waarin deze uitdrukkingen worden gebruikt z Midden-Oosten.
