Vlaams beeldhouwer (Roeselare 15 Mrt 1852 - Brugge 1 Juni 1931), studeerde aan de Academie te Brussel onder Charles van der Stappen en verwierf in 1888 de Prijs van Rome. Tot zijn beste werk behoren de realistische busten, als die van Guido Gezelle, Hugo Verriest, Arnold Goffin, Georges Lequime, Juliaan Dillens en standbeelden, o.a. van prof.
Van Beneden te Mechelen, Karel Ledeganck te Eeklo en Guido Gezelle te Brugge. Het zijn telkens momenten van rust en overpeinzing, met uitzondering van het standbeeld van Albrecht Rodenbach te Roeselare dat een slanke jongeman voorstelt die de „Blauwvoet”, de Vlaamse strijdvogel, opiaat. In composities als Moeder en Kind, en de Wijsgeer blijft de beweging gesloten en stil. Hij maakte ook monumentaal beeldhouwwerk: het vierspan op de triomfboog van het Jubelpark te Brussel (in samenwerking met Baron Vinçotte), het monument der twee congressen te Buenos-Aires en dat van de erkentelijkheid van België aan Frankrijk te Le Havre. Hij is vertegenwoordigd in de musea te Antwerpen, te Brussel, in het Luxembourg te Parijs en in particuliere verzamelingen.Lit.: Arn. Goffin, Onze Kunst (1909), II p. 184; Marguerite Devigne, La Sculpture Beige (1830-1930 (1934).
