Belgisch jurist en socioloog (Luxemburg 5 Mei 1828 - Elsene 18 Febr. 1911), studeerde rechten en verwierf grote faam als jurist. Op 24 Oct. 1887 aanvaardde hij als extraparlementair de portefeuille van Justitie in het ministerie Beernaert.
Hij bekleedde dit ambt tot 26 Mrt 1894. Van 13 Nov. 1894 tot 13 Juni 1900 was hij provinciaal senator. Hij trok zich inzonderheid het lot aan van de verlaten kinderen, de onvolwaardigen, de doofstommen en voerde strijd tegen het alkoholisme. Zijn naam blijft het nauwst verbonden met de wetten op de gerechtelijke bijstand en de kosteloze rechtspleging, maar vooral met de wet van 31 Mei 1888, waarbij de voorwaardelijke invrijheidstelling en de voorwaardelijke veroordelingen in het Belgisch strafstelsel werden ingevoerd.
