Jhr, Nederlands krijgskundige (Leiden i Febr. 1832 -30 Jan. 1913), ontving zijn opleiding aan de Kon. Mil.
Akademie, werd als kapitein bij de Generale Staf in 1869 leraar aan de Stafschool in de strategie en krijgsgeschiedenis en zag zich bij de mobilisatie in 1870 aangewezen om aan het hoofdkwartier van het leger op te treden als chef van de afd. kanselarij. Dit was de aanleiding tot zijn studie van het internationaal en oorlogsrecht. De eerste druk van zijn grote werk Het Oorlogsrecht verscheen in 1872, de tweede, omgewerkt en vermeerderd in 1882. Van leraar werd hij directeur der Stafschool (later Krijgsschool voor officieren). Van 1 Febr. tot 20 Aug. 1879 was hij minister van Oorlog in het kabinetKappeyne, welk ministerie op laatstgenoemde datum in zijn geheel aftrad. In 1879 benoemd tot kolonel, directeur der Militaire Verkenningen, vervulde hij deze functie tot 1883, waarna zijn aanstelling volgde tot gouverneur der Kon.
Mil. Akademie, vervolgens tot generaal-majoor, inspecteur van het militair onderwijs en in 1889 tot commandant van de Stelling van Amsterdam. Verschil in zienswijze met den ministei omtrent uitbreiding van de Stelling was aanleiding, dat hij in 1891 de dienst verliet, met de rang van luitenant-generaal. In 1892 werd hij lid van de Raad van State, welk ambt hij tot zijn dood vervulde.Hij vertegenwoordigde de Nederlandse regering in 1906 op de Rode-Kruisconferentie tot herziening van de Conventie van Genève van 1864, in 1899 bij de Eerste en in 1907 bij deTweede Vredesconferentie te ’s-Gravenhage.
Bibl.: Het Oorlogsrecht (2de dr., Breda 1882); Onze Kustverdediging (Breda 1875); Neerlands belang bij de Conferentiën te Brussel en te St Petersburg (Breda 1875); Amsterdam in staat van beleg (Breda 1878); De Militaire Jurisdictie (’s-Gravenhage 1881); Het Internationaal Maritiem Recht (Breda 1888); De Tiendaagsche Veldtocht (’s-Gravenhage 1906); Oorlogs- en Neutraliteitsrecht (’s-Gravenhage 1907); belangrijke brochures en geschriften betreffende de Scheldekwestie enz.
