is een uit ca 200 soorten bestaand plantengeslacht uit de familie der Malva-achtigen, waarvan twee soorten: H. trionum L., een kruid met gele bloemen, en H. syriacus L., het Althaeaboompje met purperen bloemen, in het Middellandse-Zeegebied voorkomen; de rest wordt in de tropen aangetroffen. Het zijn kruiden, struiken of kleine bomen, met verspreid geplaatste, vaak gelobde bladeren.
De bast van vele soorten van dit geslacht levert uitstekende vezels, terwijl verschillende delen van de plant door de inheemse bevolking medicinaal gebruikt worden. De belangrijkste soorten zijn: H. Abelmoschus L., waarvan het zaad, dat naar muskus geurt, als abelmoschus- of bisamkorrels van Java, de Seychellen en Martinique naar Europa wordt verhandeld, waar het in de parfumerie-industrie wordt verwerkt; H. cannabinus L., Java-jute of deccanhennep, afkomstig uit India en als substituent voor jute gebruikt; H. esculentus L., afkomstig uit Siam, de ochro of gombo, waarvan de jonge vruchten (ladies fïngers) als groente, doch ook wel medicinaal gebruikt worden; H. mutabilis L., afkomstig uit China, sierplant ook, op Java, vaak met ’s morgens witte, tegen de avond rood verkleurende bloemen; H. rosa-sinensis L., de „kembang sepatoe” of „schoenbloem” van Java, afkomstig uit China en Japan; de naam wijst op het oude gebruik, de schoenen met een bloem in te wrijven en daarna met de hand uit te poetsen, waardoor de schoenen blinkend zwart worden; H. sabdarijfa L., een tot drie meter hoog kruid, de „Roselle”, overal in de tropen in cultuur, ook op Java, om de uitstekende bastvezel, als substituent voor jute; H. tiliaceus L., een kleine boom, overal langs tropische kusten voorkomend; levert zowel vezels, als hout voor het bouwen van vloeren en kleine boten, terwijl de wortels medicinaal gebruikt worden.DR A. KLEINHOONTE
Lit.: Heyne, De nuttige planten van Ned. Indië, p. 1028-1037 (Buitenzorg 1927); Burkill, A Dict. of the Econ. Products of the Malay Peninsula Vol. I, p. 1163-1174 (London 1935).
