Duits geoloog (Bonn 29 Aug. 1841 - Groningen 16 Juli 1913), promoveerde 1863 te Bonn, werd in 1864 lector in de mineralogie te Leiden tot 1866 en in 1877 hoogleraar in de kristallografie, mineralogie, geologie, palaeontologie en fysische aardrijkskunde aan de universiteit te Groningen. Daarmede had in Nederland de eerste hoogleraar in de geologische wetenschappen zijn intrede gedaan.
In 1892 liet hij zich tot Nederlander naturaliseren. Aan Van Calker heeft Nederland vooral drie dingen te danken. In de eerste plaats de stichting van een voor die tijd (1901) bijzonder doelmatig ingericht mineralogisch instituut met goede onderwijscollecties in Groningen, dan, door zijn hoogleraarschap, de vorming van enige Nederlandse geologen (o.a. J.
H. Bonnema en H. G. Jonker) en ten slotte de bestudering der noordelijke zwerfstenen in Nederland.
