is de Italiaanse naam van een stad, in het Albanees Durrës of Duressi, in het Slavisch Drač geheten en die door de Turken Doertz wordt genoemd. De stad, die de voornaamste haven is van Albanië, ligt op 41°19' N.Br. en 19°28' O.L. v.
Gr. op een door aanslibbing aan de kust vastgegroeid rotseiland in de smalle kustvlakte aan de Adriatische Zee. Durazzo, dat van 1913-1921 de hoofdstad was van Albanië, telt ca 9000 inw., waarvan 70 pct Mohammedanen en 25 pct Grieks-Katholieken.Uitgevoerd worden olijfolie, tarwe, haver, gerst, huiden, tabak, looistoffen en schapen; door verdamping wint men er zout.
In de Oudheid droeg Durazzo de naam Epidamnus. Het ontstond als nederzetting van kolonisten uit Corcyra (625 v. Chr.). Door de onderlinge twisten werd het de oorzaak van de Peloponnesische oorlog. De Romeinen, die later een volksplanting daarheen zonden, gaven het de naam Dyrrachium. In het jaar 48 n. Chr. was de stad de belangrijkste wapenplaats van Pompejus, die er door Caesar belegerd werd. Zij bereikte het toppunt van bloei in de derde eeuw als hoofdstad van de Romeinse provincie Epirus Nova. In 481 werd zij door de Oostgotische koning Theodorik en in de 10de en 11de eeuw bij herhaling door de Bulgaren belegerd en eindelijk door keizer Michaël Ducas als hertogdom aan Nicephorus Bryennius toegekend. 18 Oct. 1081 versloeg in de nabijheid van de stad de Noorman Robert Guiscard van Apulië keizer Alexius I en veroverde Dyrrachium, doch stond haar in 1085 weer af. Later werd zij door Bohemund belegerd en in 1185 door koning Willem van Sicilië veroverd. Bij de verdeling van het Byzantijnse rijk in 1205 viel de stad ten deel aan Venetië, doch deze republiek verloor haar aan de Epiroten. Na verschillende lotswisselingen werd de stad in 1502 door de Turken veroverd en bleef na die tijd aan het Ottomaanse rijk onderworpen tot aan de Balkanoorlog van 1913. Van Mrt 1914 tot Aug. 1915 was Durazzo de residentie van de „Mbret”, Wilhelm von Wied. Van eind 1914 tot tot Mrt 1916 was de stad door de Italianen bezet, daarna, tot Oct. 1918, door de Oostenrijkers, totdat in 1920 bij het herstel van Albanië zij weer door de Italianen werd bezet. In 1921 werd de hoofdzetel van het land verplaatst naar Tirana. In 1939 landden de Italianen er opnieuw en zij hielden de stad gedurende Wereldoorlog II in hun macht.
H. A. BOMER
