oorspronkelijk familienaam van een tak van het Oudromeinse geslacht der Julii, daarna erenaam der Romeinse keizers en troonopvolgers. Octavianus, als aangenomen zoon van Julius Caesar, en na hem zijn afstammelingen, voerden hem als familienaam.
Na het uitsterven der familie (met Caligula) werd hij door de keizers naast Imperator en Augustus als titel gebruikt en werd als zodanig in de regel tussen Imperator en de persoonlijke naam geplaatst. Sedert Hadrianus (117— 138) diende de titel, gewoonlijk na de persoonlijke naam, ook ter aanduiding van diegenen, die door de keizers tot hun opvolgers benoemd waren of (sedert Diocletianus 284-305) onder leiding der Augusti tot bestuurder van een deel van het rijk aangesteld waren. Onder de Oostromeinse keizers namen de Caesares de tweede plaats na de keizer in, tot in de 11de eeuw, toen Alexios Comnenus tussen de keizer en de Caesar een nieuwe, hoger staande waardigheid, onder de naam Sebastokrator, invoerde. Het woord „keizer” is afgeleid van Caesar.
