Frans componist (Parijs 1 Oct. 1865 - 18 Mei 1935), studeerde aan het Conservatoire te Parijs, dong in 1889 mede naar de „Prix de Rome”; de jury kende hem echter een tweede prijs toe, waarop hij weigerde het officiële muziekonderricht verder te volgen. In 1909 werd hij benoemd als leraar aan de orkestklasse en in het curatorium van het Conservatoire, in 1926 als leraar in compositie aan de Ecole de Musique te Parijs.
Het œuvre van Dukas is ten gevolge van een strenge zelfcritiek, die talrijke werken aan vernietiging prijsgaf, niet groot, maar met een zeldzame verfijning afgewerkt. Zijn poème symphonique L’Apprenti sorcier (naar het gedicht „Der Zauberlehrling” van Goethe) is een repertoirestuk geworden van vrijwel alle symphonie-orkesten ter wereld. Wagner en Franck hebben Dukas sterk beïnvloed, maar hij heeft aan het impressionnistische orkestrale palet nieuwe, eigen, tinten toegevoegd.Composities: opera Ariane et Barbe-bleue, op libretto van Maeterlinck; ballet La Péri. Orkest: een symphonie in C groot, enige ouvertures en L’apprenti sorcier; Piano: een magistrale sonate in es klein, variaties op een thema van Rameau en enige kleinere werken zoals een Villanelle voor hoorn en piano.
Lit.: G. Samazeuilh, P. D. (1913); V. d’Indy, E. Chabrier et P. D. (Paris 1920); R. Dumesnil, La Musique contemporaine en France (1930).
