(als symbool), is uit de Bijbel afkomstig. Zij is een „rein” dier, dat armen als offer konden brengen (Luc. 2:24).
Zij geldt als zinnebeeld van oprechtheid en zachtmoedigheid (Matth. 10:16). Haar functie als zinnebeeld voor de H. Geest dankt zij aan Matth. 3:16, Marc. 1:10, Luc. 3:22, Joh. 1:32, waarmede Gen. 1:2 verbonden werd. Ook de duif uit de ark (Genesis 7:11) met olijfblad of olijftak verwierf symbolische betekenis. In de catacomben is de duif vaak bloot ornament, verwisselbaar met andere vogels; ook wel herinnering aan speelgoed of geschenk uit vriendschap. Symbool van deugd kon zij ook vanouds reeds zijn. Evenzo is de duif als „zielevogel”, d.w.z. tot schema geworden symbool voor de ziel, aanwezig. Christelijk is natuurlijk de duif met de olijftak, of „vredesduif ”, als symbool van redding in de oordeelsdag en eeuwige vrede; evenzo de duif bij de Doop in de Jordaan als aanduiding van de H. Geest. Op de duur blijft de duif symbool van de H. Geest in de symboliek der Drieëenheid, symbool voor de zeven gaven des H. Geestes, symbool voor eeuwig leven en voor vrede, het laatste zelfs in wereldse zin.
