Duits kroniekschrijver. Waarschijnlijk uit Boven-Saksen afkomstig, kwam in 1068 over naar Bremen, waar hij kanunnik en scholaster van de hoofdkerk werd.
Hij was geheimschrijver van aartsbisschop Adalbrecht. Zijn groot werk Gesta Hammaburgensis Ecclesiae Pontificum, is opgedragen aan Adalbrecht’s opvolger Liemarus en werd geschreven tussen 1072 en 1076. Sallustius was het model van Adam wat de vorm betreft, maar de inhoud van zijn werk heeft de Breemse scholaster uit vrij goede bronnen geput. In het eerste boek van de Gesta worden de bekering van de noordelijke volkeren tot het Christendom en de oprichting en vroegste geschiedenis van het bisdom Bremen verhaald. Het tweede boek bevat de geschiedenis van de jaren 940-1040. Het derde handelt over het pontificaat van Adalbrecht. Het vierde boek, Descriptio insularum Aquilonis, bevat de beschrijving van de noordelijke gebieden (Saksen, Slavonië, Denemarken, Zweden, Noorwegen, Engeland). Adam heeft vele van de daarin verwerkte gegevens te danken aan den Deensen koning Sven Estridson. In het algemeen is het werk van Adam een uiterst gewichtige bron voor onze kennis van de geschiedenis van Scandinavië. De eerste uitgave van de Gesta is die van A. Sever Velleius (Hafniae, 1579). De meest bekende is die van Lappenberg in deel VII van de M.G.H. SS, doch die van B. Schmeidler, in de achtste reeks (1917), is beter.Lit.: Ph. W. Kohleman, Adam van Bremen (Leipziger Historische Abhandlungen, X, 1908) en A. A. Björnbo, in Arb. for nord. Oldk. og Hist., 1909 (afzonderlijk, Kopenhagen 1910).
