betekent letterlijk: het overgaan van de ene substantie in de andere, en is een term, waarmede de R.K. leer betreffende de wezensverandering, welke bij de consecratie in de H.Mis plaatsgrijpt, wordt aangegeven (z eucharistie). De terminologie stamt uit de 12de eeuw, doch volgens de R.K. opvatting is de leer zelf zo oud als de Kerk, die haar reeds in de eerste drie eeuwen impliciet aanvaardde.
Het Concilie van Trente omschreef deze leer in de volgende woorden: Transsubstantiatie is „de verandering van de gehele substantie van het brood in de substantie van het Lichaam van Christus en van de gehele substantie van de wijn in het Bloed van Christus”, zodat van brood en wijn enkel nog de accidenten of gedaanten (kleur, smaak, grootte enz.) overblijven. Trente richtte zich hier tegen de Lutherse consubstantiatieleer .
