Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 06-08-2022

Steinhudermeer

betekenis & definitie

een meer in het Duitse Land Nedersaksen, op 7 km ten W. van het spoorwegknooppunt Wunstorf, is 32 km2 groot, zeer visrijk en heeft door de Meerbach afvloeiing naar de Wezer. De grootste diepte is 3 m.

Het meer heeft vroeger een grotere oppervlakte gehad, zoals bleek uit de overblijfselen van paalwoningen van een oud dorp, een weinig ten N. van het tegenwoordige dorp Steinhude. Op een kunstmatig eiland in het meer verheft zich het kleine fort Wilhelmstein, vroeger met een krijgsschool, thans een gevangenis.Wilhelm STEINITZ

eigenlijk Wolf genaamd, wereldkampioen schaken van 1886-1894 (Praag 14 Mei 1836 - New York 12 Aug. 1900) is een der belangrijkste figuren uit de gehele schaakgeschiedenis.

Hij werd al spoedig een der sterkste spelers van Wenen en boekte in de internationale wedstrijd te Londen in 1862 zijn eerste grote succes. Hij vestigde zich in Engeland, versloeg in 1866 A. Anderssen,' die toentertijd als de sterkste speler ter wereld beschouwd werd, en begon van nu af aan de speeltrant van zijn tijdgenoten, die ook nog de zijne was, critisch te onderzoeken en kwam tot de conclusie, dat deze stijl (romantische stijl) allesbehalve logisch was. Men speelde in het algemeen veel te aggressief en verloor de eigen veiligheid uit het oog. Steinitz, die niet zo zeer een geniaal schaker als wel een geniaal denker was, ontwikkelde de leer van het evenwicht der stelling. Hij keurde het aanvalsspel van die tijd af en legde de grondslag voor het moderne positiespel. Zijn successen, hoewel met ontzaglijk veel moeite en niet dan na vele tegenslagen behaald, stelden hem ten slotte in het gelijk. In 1886 versloeg hij in een te New York, St Louis en New Orleans gespeelde tweekamp de geniale meester J. Zukertort met + 10 — 5 = 5 en nam op grond van deze overwinning de titel wereldkampioen schaken aan, welke titel sindsdien regelmatig verspeeld werd. Door zijn relatief hoge leeftijd kon Steinitz de wereldtitel niet lang behouden; in 1894 werd hij verslagen door Emanuel Lasker, die ook in 1896 een revanchematch won. Van 1874-1882 was Steinitz schaakredacteur van The Field, waarin hij zijn grondstellingen publiceerde (z Tarrasch en schaken).

< >