Duits schrijver (Querfurt, Saksen, 21 Juni 1862 - 1 Febr. 1941), studeerde in de letteren en vestigde zich na vele omzwervingen in 1904 te Weimar. Hij is met zijn vriend Arno Holz en met Gerh.
Hauptmann de grondlegger van het naturalisme in de Duitse literatuur. Als voorbeeld en richtsnoer voor zijn geestverwanten schreef hij met Holz samen de bundel Papa Hamlet (1889) en het drama Die Familie Selicke (1889). Sedert 1892 evolueert hij naar het impressionnisme. Na een diepgaande crisis keerde hij zich tegen decadentie en trachtte hij geestelijke waarden tot erkenning te brengen in zijn roman-trilogieën Das dritte Reich (1900-’02) en Der Kleine (1904-’07). Naarmate zijn geestelijke problematiek zich verhevigt neemt zijn literaire betekenis af; zijn grootste kracht lag in het kleinere werk.Bibl.: In Dingsda (prozaschetsen, 1892); Meister Oelze (drama, 1892); Frühling (prozaschetsen, 1895); Das dritte Reich (1900), II Die Suchenden (1901), III Peter Bojes Freite (1902); Der Kleine (1904), II Der Prinz (1906), III Am toten Punkt (1907); Mutter Lise (1914); Miele (1920); Der Weihnachtswunsch und anderes (1924).
Essays: Kritik der Taineschen Kunsttheorie (1906); Religion und Kosmos (1911). Voorts studies over Maeterlinck, Novalis e.a.
Lit.: L. Bäte u. K. Meyer-Rotmund, J. S., Leben und Werk (1933), Bibliogr. d. F.
Fink (1928) en L. Hempe (1938).
