Romeins grensfort aan de limes van Boven-Germanië, ten N. van Homburg, op een zadel van het Taunusgebergte, waar steeds een druk verkeer is geweest. Het fort was 221 m lang en 147 m breed.
Het is sedert 1868 door A. von Cohausen (gest. 1894) en L. Jacobi (gest. 1910) opgegraven; de opgravingen zijn in 1929 door H. Jacobi voltooid. Volgens de wens van keizer Willem II zijn de muur en een aantal gebouwen van het fort, volgens de plannen van L. Jacobi, in de jaren 1897-1907 op de teruggevonden fundamenten weder opgebouwd.Een gedeelte der nieuwe gebouwen is als museum ingericht en als bewaarplaats voor het antieke geschut, dat men naar de beschrijvingen van antieke auteurs heeft gereconstrueerd. In de nabijheid van het fort werden de grenswal en het dorpje, dat bij zulk een fort placht te liggen, teruggevonden. Het geheel geeft door de herbouw een zeer aanschouwelijke voorstelling van de toestand aan de Romeinse grens in Germanië in de 2de en 3de eeuw n. Chr.
Lit.: L. Jacobi, Das Römerkastell S. (1897); H. Schönberger, Führer durch das Römerkastell Saalburg (1951).
