(1), West-Duitse stad en badplaats in het Land Hessen met (1950) 28 500 inw. (1939:: 18 900), v.w. 59 pct. Evang., 37 pct R.K. en 4 pct andersdenkenden, is gelegen op 196 m hoogte, aan de voet van de Taunus en aan de spoorlijnen naar Frankfort a.d.M. en Giessen.
Het voormalige slot der landgraven van Hessen-Homburg, die hier van 1622-1866 resideerden, ligt op een de stad beheersende heuvel. Hoewel de stad verschillende industrieën bezit (o.m. biscuitfabrieken, electrotechnische, chemische en motorrijwielindustrie) is toch het badbedrijf het voornaamste bestaansmiddel. Er zijn 12 koolzuur- en ijzerhoudende minerale bronnen. De voornaamste is de Elizabethsbron. Er is ook een kunstmatig strandbad. De badgebouwen (Kurhaus met schouwburg, badhuis Kaiser Wilhelmsbad en Kurhausbad) behoren aan de stad.
In de mooie omgeving valt vooral de Saalburg te noemen, waarheen een electrische tram leidt. De stad en burcht behoorden in de middeleeuwen aan de heren van Eppstein. De Stedelijke Bibliotheek is bekend door de handschriftenverzameling van Hölderlin. De in Wereldoorlog II verwoeste gebouwen en woningen (ca 8 pct van het totaal) zijn (1950) nagenoeg weer hersteld.Lit.: Zur Hundertjahrfeier des Heilbades H. (1935); Forschungen z. Hessen-Homburg. Geschichte. Festschrift H. Jacobi (1936); K. Haakmann, Gesch. d. ehern.
Reichsherrsch. Homburg a. d. Mark (1939).
(2) is een gemeente in de Belgische provincie Luik, aan de Geul, in een heuvelachtige streek op de grens van kalk- en leemstreek (1672 ha, 244 m hoog); steengroeven, loodgieterij, landbouw. Inw. (1949): 1540. Het vormde vroeger een heerlijkheid van het hertogdom Limburg, ban Montzen. Er is een militaire begraafplaats met meer dan 10 000 Amerikaanse gesneuvelden uit Wereldoorlog II.
