is een godvruchtige oefening ter ere van de H. Maagd Maria, waarbij men een gewijd bidsnoer, eveneens rozenkrans of paternoster genoemd, door de vingers laat glijden en telkens na het noemen van een mysterie, dat men wil overwegen, tien Weesgegroeten, voorafgegaan door één Onze Vader en besloten met de zgn. kleine doxologie (Eer aan de Vader), opzegt.
De gehele rozenkrans telt 15 zulke tientjes, het rozenhoedje telt er 5. De geheimen die men hierbij overweegt, hebben alle betrekking op het verlossingswerk en worden verdeeld in 3 series van 5: de blijde, de droevige en de glorievolle geheimen. Men noemt deze gehele oefening ook Maria-psalter, wijl het een zwakke navolging is van het psalmbidden: men telt immers 150 psalmen en elk van deze psalmen eindigt in de liturgie met een Gloria Patri. Men noemt het ook volkspsalter, wijl het volk op die manier gemakkelijk het koorgebed kan nadoen.In de oude kloosters was het reeds vroeg de gewoonte, dat de broeders, die niet lezen en dus ook de psalmen niet leren konden, in plaats van iedere psalm, die moest gebeden worden, een Pater Noster baden. Het bidsnoer, dat zij daarvoor gebruikten, werd zelf ook paternoster geheten en bleef die naam behouden, toen er Ave Maria’s bijkwamen. Dat zich in de late Middeleeuwen onder het volk een oefening heeft ingeburgerd, waarbij veel meer Ave Maria’s dan Pater Noster’s gebeden worden, ligt aan het feit, dat sommige Orden, vooral de Dominicanen, daarin een zeer geschikt middel zagen om de devotie tot de H. Maagd Maria op ruimere schaal te verbreiden. In de Katholiek gebleven streken kwam tegen deze bevordering van de Mariadevotie geen verzet. Vooral sinds paus Pius V, zelf een heilige uit de Dominicaner orde, heeft het hoogste gezag te Rome herhaaldelijk de rozenkrans bij de priesters en het volk aanbevolen.
Paus Leo XIII schreef daarover zelfs een tiental encyclieken en verlangde dat de maand October aan „Onze Lieve Vrouw van de H. Rozenkrans” zou worden toegewijd. Een liturgisch feest met die titel wordt tegenwoordig algemeen gevierd op 7 Oct. De rozenkrans zelf behoort niet tot de eigenlijke liturgie en heeft ook, zoals uit de geschiedenis blijkt, slechts langzamerhand de vorm aangenomen, die wij nu kennen. De Duitse Katholieken herhalen het geheim telkens bij elk Weesgegroet. Ook dat gebruik is goedgekeurd. Aan het bidden van de rozenkrans zijn verscheidene aflaten verbonden.
