was de naam van een Nederlandse politieke partij, opgericht op 20 Apr. 1940 onder leiding van Arnold (Arnoldus Josephus) Meyer (Haarlemmermeer 5 Mei 1905). De partij, die een voortzetting was, op breder basis, van het enige jaren te voren ontstane Zwarte Front (zelf voortgekomen uit de oudste fascistische groeperingen in Nederland) en haar aanhang vnl. in R.K. kringen vond, met Oisterwijk als centrum, vertegenwoordigde in Nederland het Latijnse fascisme.
Zij streefde naar de vorming van een autoritaire corporatieve staat op Christelijke grondslag, wilde een afzonderlijk statuut voor de Joden, die zij niet als Nederlanders erkende, en eiste de vereniging van Noord-Nederland en Vlaams België in één staatsverband.In de eerste tijd van de bezetting speelde Nationaal Front een tamelijk belangrijke rol. Hoewel samenwerking met de Duitsers niet afwijzende, nam het toch een veel gereserveerder houding jegens hen aan dan de N.S.B. In critiek op laatstgenoemde organisatie deed het voor weinigen onder. Juist door zijn fascistische instelling kon het zich meer veroorloven dan andere groeperingen, die door de Duitsers zonder meer als tegenstanders werden beschouwd. Na het uitbreken van de Duits-Russische oorlog (22 Juni 1941) deed Meyer het voorstel tot oprichting van een Nederlands Legioen, onder eigen vlag en met eigen officieren, voor de strijd tegen het bolsjewisme. Dit Legioen is er inderdaad gekomen, maar in geheel andere vorm dan Meyer had gewenst, waarop hij zich weer van de zaak distancieerde.
Hij verloor nu zijn goodwill bij de bezetters en in Dec. 1941 werd zijn partij opgeheven. Na de bevrijding werd Meyer zijn actie met betrekking tot het Legioen zeer kwalijk genomen en op 25 Juni 1947 veroordeelde de Bijzondere Raad van Cassatie hem tot 4 jaar gevangenisstraf. Tegen de leden van Nationaal Front zijn overigens geen maatregelen genomen. De voornaamste organen van Nationaal Front waren het weekblad De Weg en het Nederlandsch Dagblad.
