is de troepenmacht, die ter verdediging van een vesting, sterkte of stelling is aangewezen en die daarin verblijf houdt. Zij bestaat uit troepen van verschillende wapens: infanterie, artillerie, pioniers, verbindingstroepen, alsmede verkenningseenheden benodigd voor het uitvoeren van verkenningen en vechtwageneenheden voor het voeren van een zgn. offensieve verdediging.
Indien sprake is van de bezetting van een tevoren voorbereide stelling gebruikt men dikwijls voor dit doel troepen behorende tot oudere jaargangen, zgn. reserve-eenheden. De uitrusting van deze bezettingstroepen kan, aangezien hun mobiliteit aan minder grote eisen behoeft te voldoen, eenvoudiger zijn; de bewapening kan een meer defensief karakter dragen. In een zodanig geval is het echter noodzakelijk, wil men de verdediging effectief, dus actief, voeren, de bezetting te versterken met voor de tegenactie geschikte formaties uit het mobiele leger.
Bij uitgebreide duurzame stellingen, zoals onze vroegere Vesting Holland, die dienen als operatiebasis voor het veldleger, onderscheidt men een veiligheids-, een voorlopige en een volledige bezetting. Eerstgenoemde is bestemd om de stelling te beveiligen voor een coup de main van de vijand. Dit begrip wint aan waarde door het gebruik van luchtlandingstroepen. Dit wapen maakt het noodzakelijk onder alle omstandigheden een stelling van een veiligheidsbezetting te voorzien. De voorlopige bezetting van een stelling vormt een versterking van de veiligheidsbezetting en heeft naast beveiliging tegen vijandelijke coups de main tot taak de volledige bezetting voor te bereiden. Zodra de volledige bezetting — welke bij de Vesting Holland werd geleverd door troepen van het veldleger — de bezetting overneemt, kan de voorlopige bezetting in reserve komen, dan wel als aanvulling worden gebruikt.
Voor karakter en geschiedenis der bezetting van Nederland, Ned. Oost-Indië, België enz. tijdens Wereldoorlog II zie men onder de desbetreffende landen, sub geschiedenis.
MAJOOR J. J. WIJNSOUW
