Nederlands romanschrijver en criticus (Haarlem 29N0V. 1876), zoon van Isaac Esser, publiceert onder de schuilnaam Gerard van Eckeren. Zijn eerste werken, zoals Ida Westerman (1908) en Annie Hada (1911) zijn geschreven in de trant van het psychologisch burgerlijk realisme uit het begin van de 20ste eeuw, al onderscheiden zij zich door een grotere zedelijke ernst.
In De Van Beemsters (1916) is een Protestantse familie van ca igoo zorgvuldig gekarakteriseerd. Later kreeg Van Eckeren’s, werk zowel in zijn probleemstelling als in zijn stijl een moderner allure: Parade gaat door (1937). Een bijzonder succes verwierf zijn indrukwekkende roman van het idealistische verzet der jongere generatie tussen de beide wereldoorlogen: De paarden van Holst (1947), waarvan vooral het middendeel De elpenbeenkleurige mantel voortreffelijk is van problematiek en sfeer. Als criticus onderscheidt Van Eckeren zich door een zakelijke, onbevooroordeelde, weloverwogen smaak, en een voorlichtende schrijftrant. Hij was lange tijd redacteur van Den Gulden Winckel, en verzorgt sedert 1947 een kroniek van het proza in het mede door hem opgerichte en geredigeerde Het Boek van Nu. In 1949 verscheen zijn roman Klopsymphonie.
