(1766-20 Juli 1821), wijdde zich aan de geestelijke stand, verliet Frankrijk bij het uitbarsten der Omwenteling en ontving van de koning van Pruisen een proosdij in Posen. In 1803 keerde hij naar zijn vaderland terug en werd door Napoleon I eerst benoemd tot keizerlijk aalmoezenier (1803), toen tot bisschop van Acqui (1805) en in 1807 tot bisschop van Gent.
In 1809 viel hij in ongenade, daar hij protesteerde tegen de gevangenneming van de paus door Napoleon; hij werd in hechtenis genomen en eerst naar Vincennes en vervolgens naar het eiland Sainte Marguerite gebracht en eindelijk naar Dijon, waar hij afstand deed van zijn bisdom. Na de terugkeer der Bourbons (1814) werd hij in zijn bisschoppelijke waardigheid hersteld, doch wegens weerspannigheid bij en na de stichting van het koninkrijk der Nederlanden nogmaals daarvan ontzet en bij verstek tot deportatie veroordeeld.
