(Lat.: Cephalus), in de Griekse mythologie echtgenoot van Prokris (Procris), dochter van koning Erechtheus van Athene. Wegens zijn schoonheid werd hij door Eos (Dageraad) ontvoerd, maar verlangde zozeer naar zijn vrouw, dat Eos hem liet gaan, maar niet voordat zij hem wantrouwen jegens Prokris had ingeboezemd.
In een andere gedaante wist hij haar tot echtbreuk over te halen. Toen hij zich bekend had gemaakt, vluchtte zij naar Kreta, waar zij van koning Minos een hond, waaraan geen wild kon ontkomen, en een nooit falende speer ten geschenke kreeg. Hiermee keerde zij naar Attika terug en verzoende zich met Kephalos (volgens anderen had zij hond en speer van Artemis gekregen). Toen zij eens uit jaloezie haar echtgenoot heimelijk op de jacht volgde, werd zij door hem per ongeluk gedood, daar hij in het geritsel, dat zij maakte, het geluid van een dier meende te herkennen. Door de Areopagus tot eeuwige ballingschap veroordeeld, begaf hij zich naar Amphitryon, koning van Thebe, en hielp deze met zijn hond bij de jacht op de Teumessische vos, die de eigenschap had, dat hij niet in te halen was. Eindelijk werden beide dieren door Zeus in steen veranderd. De verhalen over Kephalos en Eos, Kephalos en Prokris, en de jacht op de Teumessische vos zijn eerst later tot een geheel verbonden. De romantische geschiedenis van Kephalos en Prokris was vooral in de Hellenistische tijd een geliefd onderwerp voor dichters. Bekend is de behandeling er van bij Ovidius, Metamorphosen VII 661 vlgg.
