Duits filoloog (Sprottau 25 Febr. 1832 - Heidelberg 19 Febr. 1888), werd in 1858 benoemd tot hoogleraar in de Duitse en Romaanse letterkunde aan de universiteit te Rostock, in 1871 te Heidelberg. Hij is vooral bekend als critisch uitgever van middeleeuwse Duitse en Franse teksten en als onderzoeker van metriek.
Bibl.: op Germanistisch gebied: Albrecht von Halbsrstadt (1861); Meisterlieder der Colmarer Handschrift (1862); Deutsche Liederdichter des 12. bis 14. Jahrh. (1864) ; Herzog Ernst (1869) ; Kudrun (1865; 4de druk, 1881); Nibelungenlied (1866; 6de druk, 1886); Wolfram von Eschenbach’s Parzival und Titurel (1870-1871; 2de druk, 1875-1877); Untersuchungen über das Nibelungenlied (3 dln, 1870-1880) ; nieuwe bewerkingen van de literair-historische werken van Gervinus en Koberstein; Sagen, Märchen und Gebräuche aus Mecklenburg (1879); sedert de dood van Pfeiffer in 1868 had hij de redactie van het tij'dschrift Germania; op Romanistisch gebied: Provenzalisches Lesebuch (1855); Chrestomathie de l’ancien français (1866) ; Altfranzösische Romanzen und Pastourellen (1870); Grundriss der provenzalischen Litteratur (1872); uitgaven van Peire Vidal (1857) en het Rolandslied (1874).
