Duits schrijver (München 22 Mei 1891), studeerde filosofie en medicijnen en ontpopte zich als expressionnistisch dichter, van wien in 1914 een bundel lyriek Verfall und Triumph uitkwam, vol dromen van een nieuwe mensheid na ondergang van de tegenwoordige. Later volgden Um Gott (1921) en Hymnen (1924), die zeer karakteristiek waren voor de extatische poëzie van die dagen.
Na Wereldoorlog I had zijn werk sterk revolutionnaire tendenzen; zo in zijn Ewig in Aufruhr (1920), Der Leichnam auf dem Thron (1925) en Am Grabe Lenins (1925).Toen de nationaal-socialisten in Duitsland de macht in handen kregen, emigreerde Becher naar Rusland, waar in de Verlagsgenossenschaft ausländischer Arbeiten (Moskou) verschillende werken van zijn hand verschenen, o.a. Deutscher Totentanz (1933), Deutschland,BalladenundGedichte (1934), Der verwandelte Platz, Erzählungen aus dem faschistischen Deutschland (1934), An die Wand zu kleben (gedichten, 1933), Sonette (1939). Te Parijs publiceerde hij Der Mann, der alles glaubte (ged. 1935), te Londen: Der Glückssucher und die sieben Lasten (1938) en Die Bauern von Unterpreisenberg (roman, 1939). Na zijn terugkeer in Duitsland: Die hohe Warte (1946), Winterschlacht (drama, 1946), Das Führerbild (drama, 1946), Erziehung zur Freiheit (Berlin 1946), München in meinem Gedicht (Starnberg a/See 1946).
Thans (1947) is hij president van de Kulturbund zur demokratischen Erneuerung Deutschlands en leider van de Aufbau-Verlag te Berlijn. In de laatste functie gaf hij herdrukken uit van werken van Heinr. Mann, Bernh. Kellermann en Hans Fallada, alsmede het laatste boek van Gerh. Hauptmann: Neue Gedichte.
PROF. DR H. SPARNAAY
