(Hebr., Jahwe is God) is één van de belangrijkste der twaalf Kleine Profeten. Zijn boek, dat reeds gedeeltelijk tot het apocalyptische genre behoort, oefende grote invloed uit op het Nieuwe Testament.
Het bestaat uit twee delen. Het eerste is een serie van orakels of een litanie gericht tegen een sprinkhanenplaag welke Juda en Jeruzalem bedreigt; het tweede bevat een reeks van apocalyptische voorspellingen. De twee delen blijken verbonden door de pericoop betreffende de uitstorting van de H. Geest over Gods volk. De eenheid van auteur kan worden verdedigd. Bovendien helt men thans in het algemeen over naar een realistische verklaring van de sprinkhanenplaag. Het boek dagtekent van de postexilische periode.Lit.: A. Bentzen, Introd. to the O. T. 2, dln (Kjabenhavn 1947-1948); A. Weiser, Einl. in das A. T. (2de dr., Göttingen 1949); Th. G.
Vriezen, Oud-israëlietische Geschriften, in Encyclopaedie Servire (’s-Gravenhage 1948); J. Coppens, Les Douze Petits Prophètes. Bréviaire du Prophétisme (Bruges - Paris 1950).
