Baron, Vlaams schilder (Lier 19 Febr. 1878), studeerde te Antwerpen onder P. van Havermaet en de gebroeders Albrecht en Juliaan da Vriendt. Hij debuteerde in 1901 in de Driejaarlijkse Salon te Antwerpen met een groot stuk, „Christus te Lier”, waarin de locale kleur van het stadje op humoristische wijze wordt weergegeven.
In 1903 verwierf hij de prijs Godecharle met „Adam en Eva uit het Paradijs verjaagd”. Hij maakte een eerste reis naar Italië (Venetië en Rome), doch voelde zich te Lier beter thuis, waar hij vele stadsgezichten schilderde, o.a. de begijnhoven, die toen opnieuw in de mode waren gebracht door Viérin en Delaunois en door de literatuur. In 1906 werd hij leraar aan de Academie te Antwerpen. In Wereldoorlog I week hij uit naar Engeland en van daar naar Nederland. Hij verbleef tot de wapenstilstand in Den Haag, waar hij in het bijzonder met Breitner bevriend werd. Hij schilderde spontane, kleurige stadsgezichten en figuren („Het Meisje bij het Raam”, „Katwijkse Vissers”) die een persoonlijke interpretatie zijn van het motief, in temperamentvolle kleurstreken en eigen tonaliteit.
Terug in België vestigde hij zich weer te Lier, maar hij stond toen boven zijn onderwerpen en gaf er stijlvolle en soms archaïserende voorstellingen van. In 1922 werd hij directeur van het Hoger Instituut en in 1938 volgde hij Emiel Vloors op als bestuurder van de Academie. Hij trok opnieuw op reis (Parijs, Toledo), maar had intussen naast het landschap ook veel stillevens en bloemenstukken voortgebracht, waardoor hij zich een grote technische bekwaamheid eigen maakte. Die schildersgaven kwamen hem te pas bij het portret, dat weldra het hoofdbestanddeel van zijn artistieke productie begon uit te maken. In 1934 kreeg hij opdracht van de stad Antwerpen om het portret van koning Albert te schilderen; dit bracht hem in contact met het Hof en verleende hem spoedig grote bekendheid als portretschilder. Hij liet zich nimmer beïnvloeden door de wisselvalligheden in de kunststromingen van zijn tijd. Hij bleef im….(tekst ontbreekt).
