(oorlogsrecht) is de tijdelijke staking der vijandelijkheden gedurende een bepaalde tijd of tot wederopzeggens, door de wederzijdse militaire autoriteiten overeengekomen. De wapenstilstand kan algemeen zijn voor het gehele oorlogstoneel, of plaatselijk, bijv. voor het voeren van onderhandelingen over de capitulatie van een vesting.
Van wapenschorsing spreekt men, indien slechts een zeer korte onderbreking van de vijandelijkheden op een zeer beperkt gedeelte van het oorlogsterrein, bijv. met het doel de gewonden op te zoeken of te evacueren of de doden te begraven, is overeengekomen. De wapenschorsing wordt gewoonlijk gesloten door de plaatselijke militaire bevelhebbers. De partiële wapenstilstand en zeker de algemene wapenstilstand, die doorgaans de inleiding vormt voor vredesonderhandelingen en derhalve van staatkundige aard is, wordt, meestal niet zonder machtiging van de betrokken regeringen, door de militaire oppercommando’s gesloten.De positiën der beide partijen worden bij een wapenstilstand of wapenschorsing gewoonlijk door een demarcatielijn gescheiden. Het recht van de wapenstilstand is gecodificeerd in de artt. 36-41 van het Landoorlogreglement. Met de vijandelijkheden moet terstond of binnen een bepaalde termijn na het sluiten van de overeenkomst worden opgehouden. Schending van de wapenstilstand door een der partijen geeft aan de andere het recht, hem op te zeggen en in ernstige gevallen zelfs de vijandelijkheden onmiddellijk te hervatten.
MR L. V. LEDEBOER
Lit.: P. Robert, Des effets de l’armistice général (Paris 1906); R. Bemand, L’armistice dans les guerres internationales (Genève 1947).