Duits nationaal-socialist, tijdens Wereldoorlog II gouverneur-generaal van het bezette Polen (Karlsruhe 23 Mei 1900 - opgehangen Neurenberg 16 Oct. 1946), nam in 1923 deel aan de Hitler-Putsch in München. In 1926 vestigde hij in dezelfde stad een advocatenpraktijk, vooral gewijd aan de verdediging van de NSDAP, waarvan hij de meest prominente jurist werd.
Toen Hitler in 1933 de macht in Duitsland aan zich trok, trad Frank op als Beiers minister van Justitie en „Reichsjustizkommissar”. Het volgend jaar werd hij Rijksminister zonder portefeuille. Tevens leidde hij een door hem gestichte Akademie für deutsches Recht. Het was zijn opzet, het Duitse recht in nat.-soc. geest te reformeren. Hij was mede verantwoordelijk voor de wetten tegen de Joden. Als gouverneur-generaal van Polen bezorgde hij zich een naam van grote wreedheid door zijn optreden tegen de Polen als een „minderwaardig” volk (moord, deportatie naar Duitsland) en door zijn uitroeiing van de Joden. In Mei 1945 gevangen genomen, was hij één van de elf beklaagden in het grote Neurenbergse oorlogsmisdadigersproces, die ter dood werden veroordeeld.
