Duits industrieel (Mülheim 9 Nov. 1873 - Buenos Aires 8 Febr. 1951), zoon van de vorige, studeerde voor ingenieur en kwam in de zaak van zijn vader. Bekendheid verwierf hij tijdens de Ruhrbezetting, toen op zijn aandrang het Kolensyndicaat zijn zetel naar Hamburg verplaatste en in Jan. 1923 Thyssen met zijn medeleden door de Fransen werd gearresteerd wegens hun weigering, kolen te leveren aan Frankrijk en België.
In Apr. 1926 volgde hij zijn vader op in de leiding van het Thyssen-concern. Hetzelfde jaar ging dit op in de Vereinigte Stahlwerke, waarvan Fritz Thyssen president-commissaris werd. Thyssen was een van de eerste Duitse industriëlen, die omvangrijke financiële steun verleenden aan Hitler en daardoor een belangrijke bijdrage leverden tot diens machtsaanvaarding. In 1933 kreeg hij een aantal officiële functies, o.a. was hij lid van de Rijksdag en van de Pruisische Staatsraad. Later ontstond echter een verwijdering tussen hem en Hitler, o.a. over de sociale politiek. Na het uitbreken van Wereldoorlog II, waar Thyssen tegen had gewaarschuwd, week hij uit naar Zwitserland (Nov. 1939) en vervolgens naar Argentinië. Zijn vermogen werd door de Nat.-Soc. geconfisqueerd en de Duitse nationaliteit werd hem ontnomen (Febr. 1940). Na de Duitse capitulatie rangschikte een zuiveringshof hem onder de „lichte gevallen” en hij kreeg een boete van 15 pct van zijn vermogen (Oct. 1948). De rest hiervan werd na zijn dood aan zijn vrouw en dochter gerestitueerd.Bibl.: I paid Hitler (1941).
