is de in het Oude Testament (Gen. 10 : 10) overgeleverde uitspraak van de naam der beroemde oude stad Oeroek of Uruk in Beneden-Mesopotamië. De plaats, thans midden in de woeste steppe gelegen, heet heden Warka. In de oudste Sumerische periode, ongeveer in de eeuwen tussen 3500 en 2500 v.
Chr. was deze stad als het middelpunt van de eredienst van de hemelgod Anoe* en van de godin Isjtar* een der belangrijkste middelpunten van de oudste beschaving, van zelfs nog groter betekenis dan Ur, de stad van de Maangod. Voor de oudste Sumeriërs was Erech dè woonplaats of dè stad bij uitnemendheid. Hier stond de reusachtige tempel Eanna, het „hemelse huis”; hier resideerde volgens de mythe de nationale held Gilgamesj*. Door de geleidelijke verzanding en door de verplaatsing van de bedding van de Eufraat heeft de stad haar betekenis van ca 2000 v. Chr. af geleidelijk verloren. Na de ondergang van Babylon echter beleefde de stad in de Hellenistische periode (2de en iste eeuw v. Chr.) een nieuwe bloei. Dit alles is door de zorgvuldige en belangwekkende opgravingen onder leiding van Julius Jordan, A. Nöldeke, H. Lenzen e.a. weer aan het licht gekomen. Deze opgravingen kunnen worden beschouwd als de leerschool van de praehistorische archaeologie van het oude Meso-potamië.Lit. (over de opgravingen): Elf voorlopige berichten in de Abhandl. d. Preuss. Akademie d. Wissensch., Phil.-Hist. KI. (Berlin 1930—1940); voorts: E. Heinrich, Kleinfunde (1936); A. Falkenstein, Archaische Texte (1936); Idem, Topographie von Uruk (1941). Vgl. ook: A. Parrot, Archéologie mésopotarnienne (Paris 1946), p. 331-355; C. H. Bohtz, In den Ruinen von Warka (1940).
