Grieks wijsgeer (Sinope ca 412 - Korinthe 323 v. Chr.), wel de „razende Socrates” genoemd.
Hij schijnt ook gedoceerd te hebben, terwijl zijn invloed op het latere Griekse denken niet goed meer vast te stellen is. Doch hij is vooral bekend als typisch vertegenwoordiger der Cynische school: evenals reeds zijn leermeester Antisthenes werd hij κὐων, kuōn (hond) genoemd, hetgeen hij — evenals de Geuzen hun naam — als een soort eretitel aanvaardde. Hij wilde bijv., dat het huwelijk werd opgeheven en dat vrouwen en kinderen gemeenschappelijk zouden zijn. Daar hij op het standpunt stond, dat al wat in het algemeen geoorloofd is ook in het openbaar mag gebeuren, gaf hij aanstoot aan de meest voor de hand liggende conventies, zodat de uitdrukking „cynische schaamteloosheid” met betrekking tot hem niet te sterk is. Intussen leerde hij afstand doen van luxe en het zich harden tegen ontberingen, terwijl hij een der eerste denkers was, die zich niet in de eerste plaats burger van een stad-staat, doch cosmopoliet voelden. Over zijn spoedig legendarisch geworden figuur zijn ten slotte verschillende anecdotes in omloop, zoals zijn verblijf houden in een ton, zijn mensenzoeken met een lantaarn overdag op de markt en zijn verzoek aan Alexander de Grote om op zijde te gaan ten einde hem het zonlicht niet te benemen.Lit.: D. R. Dudley, A Hist. of Cynicism (1937); F. Sayre, Diog. of Sinope (1938); S. Ferrand, D. of Sinope, a study of Greek cynicism (Baltimore Furst 1938).
