(Gr.: Kyklades) is de naam van een eilandengroep in de Aegeïsche Zee, aldus genoemd, omdat zij in een kring om het eiland Delos liggen (zie kaart bij Balkanschiereiland). Tegenwoordig vormen de 211 tot Griekenland behorende eilanden een afzonderlijke „nomos” van het koninkrijk, met een totale oppervlakte van 2580 km2 en met 146 987 inw.
De hoofdplaats, tevens middelpunt van het verkeer, was in de Oudheid Delos; thans is het Hermopolis (21 150 inw.) op Syra, dat echter meer en meer door Piraeus, de haven van Athene, overvleugeld wordt.Bij zorgvuldige bebouwing leveren de dalen nog steeds wijn, katoen, zijde, zuidvruchten (Naxos levert de beste sinaasappelen, Andros de beste citroenen), honig enz. op, en ook de veeteelt (kleinvee, varkens, runderen en muildieren) is belangrijk. De bevolking, van Griekse afkomst, is vrijwel onvermengd gebleven en houdt zich bezig met visserij en handel, die door de ligging van de eilanden begunstigd worden. Ook de industrie, in het bijzonder scheepsbouw, bloeit. De bodem is rijk aan marmer en verder komen er ijzererts, mangaanerts enz. voor.
Men verdeelt de eilanden naar hun ligging in oostelijke, westelijke en middelste Cycladen en een nog meer westelijk gelegen groep. De voornaamste eilanden van de oostelijke groep zijn: Andros, Tinos, Mykonos, Mikra en Megali Delos (Delos en Rhinea), Naxia (Naxos), Amurgo (Amorgos); van de westelijke: Kea of Tsia (Keos), Thermia (Kythnos), Seriphos, Siphenos (Siphnos), Sikinos, Santorin (Thera); van de middelste: Giura (Gyaros), Syra (Syros), Paros, Antiparos (Oliaros), Nio (Jos), Anaphi (Anaphe); van de westelijke nevengroep: Milos (Milo, Kimolos of Argentiera), Polykandros (Pholegandros). Het grootste en tegelijk het hoogste eiland is Naxos (Ozia 1003 m). Alle eilanden, die elk voor zich een zelfstandige gemeente vormen, worden door geregelde scheepvaartdiensten en door telefoon en telegraaf met elkaar en met het vasteland verbonden.
H. A. BOMER.
