is de naam van een eigenaardig houten wapen, bij primitieve volken in gebruik. Het is echter niet, zoals algemeen gemeend wordt, een typisch Australisch wapen: het komt, in zijn eigenaardige vorm, evenzeer in Zuid-Voor Indië, in Noord-Amerika, bij verschillende Soedanvolken en reeds oudtijds in Egypte en Babylonië voor.
Het bestaat uit een gewoonlijk ca 60 cm lang stuk hard hout, enigszins afgeplat en in het midden gebogen; het vertoont in het midden de grootste breedte en loopt naar de uiteinden smal toe. Als de boemerang, althans het kleine model van ca 60 cm, een hoek van 30 à 45 gr. naar boven geworpen wordt, stijgt hij al draaiende omhoog, keert op een zeker punt om en komt terug op de plaats, vanwaar hij is opgeworpen. Dit geschiedt ook, als hij horizontaal wordt voortgeworpen. Deze eigenaardigheid berust op de werking van de schroef. Wordt de boemerang recht vooruit geworpen en ontmoet hij op zijn weg een doel, dan wordt dit met de scherpe kant getroffen.
Gräbner en Foy hebben in hun theorie der beschavingskringen een speciale boemerangcultuur aangenomen en pater Schmidt stelde deze ongeveer gelijk met de exogame beschavingskring, waarin man en vrouw gelijke rechten hadden. Het hoofdkenmerk van deze cultuur zou dan het gebruik van de boemerang als wapen zijn. In Nederland zijn onder de bekende ethnologen geen aanhangers van deze theorie te vinden.
Lit.: Die Austr. B. im Städt. Völkermuseum (Frankfurt a. M. 1911); M. Büchner, Das Bumerangwerfen (Zschr. für Ethn. 1916, 1918).
