noemt men
a. de verschillende troepensoorten en hoofdgroepen van de strijdmacht, welke door bewapening, uitrusting en geoefendheid geëigend zijn voor het voeren van een bepaalde strijdwijze, of wel een bijzondere taak hebben te vervullen. In NEDERLANDSE verhoudingen zijn dit: het wapen der infanterie, het wapen der artillerie, het wapen der cavalerie (pantsertroepen), het wapen der genie, het wapen van de verbindingsdienst en het wapen der Koninklijke Marechaussee. Tot 27 Mrt 1953 ressorteerde onder de Landmacht ook nog het wapen der luchtstrijdkrachten, dat sedertdien als Koninklijke Luchtmacht een zelfstandig Weermachtsonderdeel vormt.
b. het strijdwerktuig van de mens tegen mens en dier (z wapenkunde).
In het BELGISCHE leger heeft men de benaming wapen uitgebreid tot de groepen welke, zonder feitelijk strijdende eenheden te zijn, een speciale, duidelijk bepaalde taak te vervullen hebben. Vervoer, proviandering, onderhoud en herstel van het materieel zijn zelfstandige wapens.
