(Juan Nicolas) (9 Dec. 1770 - 9 Nov. 1836), was een telg van een bekend Hamburgs geslacht. Hij woonde te Cádiz, waar hij zaken deed en consul was van zijn land.
Hij stelde belang in de Spaanse letterkunde en was een verdienstelijk bibliofiel. Inz. ging zijn belangstelling uit naar het oude Spaanse toneel van de 16de eeuw. Hem komt de eer toe in Spanje de theorieën van A. W. von Schlegel door vertalingen en toelichtingen te hebben geïntroduceerd. Hij heeft ze ook met warmte verdedigd. Reeds vóór 1820 publiceerde hij verschillende brochures tegen Spaanse letterkundigen, die als neoclassicisten nog altijd vasthielden aan de Poétique van Boileau.
Böhl von Faber verdedigde, als vreemdeling, met vuur de betekenis van Calderón tegen de eigen landgenoten van de grote Spaanse dramaturg. Hij zal altijd in de Spaanse literatuurgeschiedenis vermeld worden als samensteller van de Floresta de rimas antiguas castellanas (1821, 1823, 1825) en zijn Teatro español anterior a Lope de Vega (1832), bloemlezingen die de aandacht van het Spaanse publiek weer gevestigd hebben op de te lang vergeten oude romances en comedias, en die daarvoor blijvende belangstelling hebben gewekt.PROF. DR C. F. A. VAN DAM
Lit.: C. Pitollet, La querelle caldéronienne de J. N. B. v. F. et José Joaquin de Mora (Paris 1909); J. Dornhof, J.
N. B. v. F., ein Vorkämpfer der Romantik in Spanien (Hamburg 1925).
