is in de eerste plaats een zintuiglijke gewaarwording: men voelt of iets warm of koud is. Vandaar is de volgende stap, dat men aan het lichaam de eigenschap warmte toekent.
Het heeft echter lang geduurd, eer men tussen de warmtegraad en de hoeveelheid warmte van een lichaam leerde onderscheiden. Een andere moeilijkheid was, of men koude als een apart begrip moest beschouwen, of dat het slechts een lage warmtegraad betekende. Ook toen deze begrippen helder waren geformuleerd, bleef het wezen van de warmte nog onbekend. Men dacht aan een warmtestof, de negentiende eeuw bracht het juiste antwoord: warmtegraad is een maat voor de hevigheid van moleculaire bewegingen, warmtehoeveelheid is een vorm van energie. De warmteleer is nu een belangrijk gedeelte van de natuurkunde en de physische scheikunde en is de fundamentele wetenschap voor grote delen der techniek (warmte- en koelmachines, destillatie, warmte-overdracht enz.).
