(Hebr .: zevenbron), in de Heilige Schrift op verschillende wijzen verklaard, nl. als „put der zeven” en als „put van de eed”, is de zuidelijkste stad van het oude Israël (II Sam. 17 : 11) en van het koninkrijk Juda (II Kron. 19:4; Neh. ii : 27-30). Vandaar ontstond de spreuk: van Dan tot Beërseba (Richt. 20 : i).
De plaats was een kruispunt voor de handel (naar Gaza en Hebron) en speelde ook een belangrijke rol in de verdediging van het land, vooral tegen Edom. Met Beërseba is de herinnering verbonden aan Abraham, Isaak en Jakob, en aan de eredienst van God, onder de naam El Olam, den God der eeuwigheid. In de 8ste eeuw v. Chr. was er een druk bezocht heiligdom (Am. 5:558: 14). Na de Babylonische Ballingschap* ging de stad verloren voor het Jodendom (Neh. 11 : 27).De ruïnes van de oude plaats vormen heden de Tell-es-Seba, volgens F. M. Th. Böhl een mooie puinheuvel, die nog op nader onderzoek wacht. Het tegenwoordige stadje Bir-es-Seba, ca 80 km ten Z. van Jeruzalem gelegen, is in Wereldoorlog I als eindpunt van een militaire spoorlijn weer tot bloei gekomen.
Lit.: Beerseba, in Encycl. Judaica (1929) dl 4, kol. 3-4; F. M. Th. Böhl, Palestina in het licht der jongste opgravingen en onderzoekingen (Amsterdam 1931); G. E.
Wright-Fl. V. Filson, The Westminster Historica! Atlas to the Bible (London 1946); F. M. Abel, Géographie de la Palestine (Paris, I 1933, II 1938). Over de geologie van de streek Gaza-Beërseba, vgl.
Picard, Solomonica in Journ. Palestine Oriental Society, dl XVI (1936) en over de locale geschiedenis vgl. het Arabische werk van *Arefal ‘Aref, Tarik, Bir es-Seba‘wa qabayabha (Jerusalem 1934).
