Spaans letterkundige (Campanario, Badajoz 13 Aug. 1776 Alicante Sept. 1852), zoon van boerenouders, studeerde hij medicijnen te Salamanca. Van zijn jeugd af dweepte hij met de werken van Voltaire en Rousseau en de Cours van Condillac.
In de onafhankelijkheidsoorlog tegen Napoleon koos hij de zijde van het volk. Een strijdvaardige geest, roerde hij zich geducht te midden van de verwarde politieke toestanden in zijn land van de jaren 1812 en volgende.Gallardo was een zeer gevreesd polemicus. Zijn eigen belletristische werk is voor het nageslacht van niet veel betekenis. We vermelden slechts Blancaflor (1828), een romantisch gedicht. Zijn vele politieke schotschriften hebben natuurlijk iedere actualiteit verloren.
Maar Gallardo was ook een groot geleerde, die de Spaanse letterkunde kende als weinigen in zijn tijd. De laatste jaren van zijn leven bracht hij teruggetrokken door te Toledo met het verzamelen van gegevens over zeldzame Spaanse boeken. Zijn aantekeningen werden eerst jaren na zijn dood in vier statige folianten uitgegeven door Zarco del Valle en Sancho Rayon onder de titel Ensayo de una biblioteca espanola de libros rarosy curiosos (1863-1889), die iedere wetenschappelijke beoefenaar van de Spaanse letteren nog altijd geregeld raadpleegt.
Lit.: P. Sainz Rodríguez, Estudio sobre la historia de la critica literaria en España. D. B.
J. G. y la critica literaria de su tiempo (New York - Paris 1921), 387 blz., verschenen in de Revue hispanique, 1.1,1; H. A. Buchanan, Notes on the life and works of B.
J. G. in de Revue hisp. LVII (1927).
