de hoofdstad van de Italiaanse provincie van die naam (vroeger het Principato Ulteriore), ligt op 351 m hoogte aan de weg van Napels naar Bari en aan de voet van de Monte Vergine. Zij telt (1936) 29 955 inw., heeft enige fabrieken en een school voor ceramiek.
In de omstreken groeien heerlijke, sinds de Oudheid beroemde hazelnoten, vandaar de naam Corylus avellana voor die heester. Het oude Abellinum lag anderhalf uur gaans van de tegenwoordige stad. In haar nabijheid vindt men de Val di Gargano, de Furcae Caudinae der Ouden. De tegenwoordige stad is in 887 gesticht.De provincie Avellino, deel uitmakend van Campanië, telt op 2858 km2 (1936) 446 412 inw.
Tussen 1735 en 1749 bouwde Domenico Ant. Vaccaro te Avellino de in vloeiende Barokstijl gehouden Badia di Loreto; in het archief bij deze kerk wordt een aantal kunstig geweven 16de eeuwse Vlaamse wandtapijten bewaard. Een merkwaardig vierkant bouwwerk, de Dogana, bevindt zich op de markt en dateert uit de 17de eeuw. In de buurt van de stad het Santuario di Monte Vergine (op 1271 m hoogte), een drieschepige wijdhallige bedevaartskerk, in de 17de eeuw opgetrokken door Conforti op de plaats, waar reeds in 1124 de heilige Guglielmo van Vercelli op de ruïnen van een Cybele-tempel een bedehuis zou hebben gebouwd. In het Nachtkoor van het aangrenzende klooster o.a. een 12de
eeuwse op paneel geschilderde „Madonna di San Guglielmo”.
Lit.: F. Scandone, Storia di Avellino (Napoli 1905).
