de laatste Karolingse keizer (± 850 - 8 Dec. 899), was een bastaard van Carloman, koning van Beieren, van wien hij in 876 de mark Karinthië in leen kreeg. Na de afzetting van Karel den Dikke door de Duitse groten in 887, werd Arnulf, een Karolinger, zij het ook een bastaard, tot koning verheven.
Dit voorbeeld werd echter niet gevolgd in West-Francië, waar men, liever dan een bastaard, een niet-Karolinger op de troon verhief (koning Odo). Deze laatste erkende trouwens de suprematie van Arnulf, zodat de Karolingse eenheid nog tot op zekere hoogte bleef bestaan. De verheffing van Arnulf tot koning valt in Dec. 887. Pas op 22 Febr. 896 werd hij te Rome tot keizer gewijd.Hij was een geducht bestrijder van de Noormannen, welke hij in 891 beslissend versloeg nabij Leuven. Nog groter was zijn succes tegenover het groot-Moravische rijk van Tsjechen en Slowaken onder Swatopluk, waartegen hij in 892 een coalitie van Slowenen, Bulgaren en Magyaren wist te vormen.
Hij richtte in 895 het koninkrijk Lotharingen weder op ten gunste van zijn bastaardzoon Zwentibold. Amulf, wiens echtgenote Ota heette, had slechts één wettigen zoon, Lodewijk, die pas 7 jaar was toen zijn vader stierf. Deze zoon, Lodewijk IV, was de laatste Karolinger, die over Duitsland zou heersen.
Lit.: E. Dümmler, Gesch. des ostfränkischen Reiches, II, 2. Aufl. (Berlin 1888); W. B. Wenck, Die Erhebung Arnulfs und der Zerfall des karol. Reiches (Leipzig 1852); Aug. Fliehe, L’Europe Occidentale de 888 à 1125, (Paris 1941); blz. 1 vlg.; De Arnulfo Francorum rege (Berlin 1852).
