graaf uit het zgn. Hollandse Huis (gest. 993), was de zoon van graaf Dirk II en Hildegardis van Vlaanderen; huwde Luitgardis, dochter van Romanos II en zuster van Theophano, gemalin van keizer Otto II.
De naam Arnulf van Gent, waaronder hij ook dikwijls voorkomt, droeg hij vermoedelijk, omdat hij te Gent is geboren. Hij breidde zijn gebied uit naar het Z. en is in 993 waarschijnlijk in de strijd tegen de Friezen aan de mond van de Merwede (= Maas) omgekomen. Zijn dood is later in verband gebracht met de strijd tegen de West-Friezen, met wie de Hollandse graven in de 12de en 13de eeuw telkens in oorlog verkeerden; de geschiedschrijver Melis Stoke (uitg. W. G. Brill I vs. 901) wist zelfs een plaats Winkelmade aan te wijzen, waar Arnulf gevallen zou zijn.
Door zijn grote schenkingen aan de abdij van Egmond — vooral van goederen in Rijnland — is hij het geweest, die (met Dirk II) aan de abdij de nodige middelen voor haar onderhoud en bestaan heeft verschaft. Als zijn zoons worden Dirk (III) en Sifridus (= Sicco) genoemd.Lit.: P. A. Meilink, De Egmondsche geschiedbronnen (s-Gravenhage 1939), blz. 69.
