Grieks geneesheer, die vermoedelijk leefde in het begin van de 2de eeuw n. Chr.
De stijl van zijn werk stempelt hem tot een der merkwaardigste geneeskundige figuren der Oudheid. In wezen staat het dicht bij dat van Hippocrates, wiens gelijke sommigen Aretaeus hebben genoemd; wat de vorm betreft toont Aretaeus zich een oorspronkelijk schrijver, die in de medische literatuur een geheel aparte plaats inneemt. Zijn uiteenzettingen zijn ongewoon boeiend; hij geeft o.m. een scherpzinnige beschrijving van de apoplexie, waarvan hij twee vormen onderscheidt: één, waarbij de afwijking in het ruggemerg wordt gevonden aan dezelfde kant als de verlamming en één, waarbij de afwijking in de hersenen voorkomt, doch dan aan de tegengestelde kant. Deze belangrijke onderscheiding werd gemaakt eeuwen vóór de geboorte van Morgagni, den vader der pathologische anatomie! De twee geschriften, die van Aretaeus zijn bewaard gebleven, beide in Ionisch dialect, handelen over oorzaken en verschijnselen der acute en chronische ziekten, en over haar genezing. Zij zijn herhaaldelijk uitgegeven: o.m. door Boerhaave (Leiden 1731, 1735), Kühn (Leipzig 1828), Ermerius (Utrecht 1848).Lit.: M. Wellman, in: Pauly-Wissowa, Real-Enzykl., s.v.