of Hanno, Heilige, aartsbisschop van Keulen (± 1010 - Klooster Siegburg 4 Dec. 1075), was volgens sommigen uit het grafelijk geslacht von Sonnenburg uit Zwaben, volgens anderen uit geringe stand gesproten. Hij was een geleerd, ijverig, maar tevens zeer heerszuchtig man.
Zijn werkzaamheden in de betrekking van biechtvader en kanselier van Hendrik III, de wegvoering van den jeugdigen Hendrik IV uit de nabijheid van zijn moeder (1062) en zijn invloed gedurende de tijd, dat hij als rijksbestuurder voor den laatstgenoemde de teugels van het bewind in handen had — dat alles behoort tot de geschiedenis van Duitsland. In 1063 moest hij wijken voor aartsbisschop Adelbert van Bremen; maar na diens dood op 16 Mrt 1072 nam hij het bestuur op verzoek van Hendrik IV weer in handen, doch legde het tegen het einde van hetzelfde jaar weer neder. Door zijn heftigheid joeg hij velen tegen zich in het harnas, en in 1074 stond zelfs de stad van zijn inwoning tegen hem op. Wegens de onberispelijkheid van zijn wandel als geestelijke, wegens de kracht, waarmede hij de simonie bestreed, de hervorming der kloosters bevorderde en tot de stichting van nieuwe kloosters en kerken bij droeg, werd hij in 1183 heilig verklaard. Omstreeks 1100 wordt zijn lof reeds gezongen in de Vila Annonis van Levoldus von Northofen in het Annolied.Bibi.: Vita S. Annonis, in: Mon. Germ. Hist., XI, p. 462-518.
Lit.: Th. Lindner, Anno II der Heilige, Erzbischof von Köln (Leipzig 1869); A. Hauck, Kirchengesch. Deutschlands, III 3. u. 4. Aufl. (Leipzig 1906).
