Duits beeldhouwer (Marburg 6 Oct. 1847 - München 18 Jan. 1921), bracht zijn jeugd in Bern door; sinds 1861 was hij weer in Duitsland (Jena en Neurenberg) en van 1866-67 in München leerling bij Kaspar von Zumbusch, die hem mee nam naar Rome. Hier raakte hij bevriend met Hans von Marées en de kunstfilosoof Konrad Fiedler, die beiden een grote invloed op zijn kunst uitoefenden.
Later werkte hij in Berlijn, sinds 1872 in Italië (Napels en klooster San Francesco di Paola bij Florence) en van 1892 af zowel in München als in Florence. In 1894 voltooide hij zijn eerste grote opdracht, de monumentale „Wittelsbacher Brunnen” te München; hij was zeer productief en schiep talrijke gedenktekenen, fonteinen, portretbustes, reliëfs en plaquetten. In tegenstelling tot de algemeen heersende Neobarok streefde hij naar natuurlijkheid, eenvoud, strenge lijnen en begrijpelijkheid; de klassieke Oudheid en de Italiaanse vroeg-Renaissance koos hij tot voorbeeld. In 1893 publiceerde hij een kunsttheoretisch geschrift: Das Problem der Form in der bildenden Kunst (9de dr., 1914), dat grote invloed had op de wetenschappelijke kunstbeschouwing.H. M. CRAMER
Lit.: A. Heilmeyer, A. H. (Bielefeld-Leipzig 1902); (Œuvrecat. met 117 platen en necrol. (München 1922); G. Jachmann, A. v. H.s Briefwechsel mit Konrad Fiedler (1927); A. v. H., Jugenderinnerungen, hrsg. v.
D. Sattler (München 1931); W. Hausenstein, A. H. (München 1947).
