d.i. „de god Adad is mijn helper”, was de naam van drie Assyrische koningen:
Adad-nirari I
(1305-1274 v. Chr.) veroverde na de val van het rijk van Mitanni het grootste gedeelte van Boven-Mesopotamië en herbouwde en versierde de tempels en paleizen in zijn hoofdstad Assur. Zijn zoon Salmanassar I en zijn kleinzoon Tukulti-Ninurta I hebben op zijn successen voortgebouwd. Een bronzen pronkzwaard van dezen koning werd bij de opgraving van Assur gevonden.
Adad-nirari II
(909-889 v. Chr.) onderwierp Chanigalbat (d.i. het land bij de bovenloop van de Eufraat, tussen Malatia en Nisibin); met zijn regering begint de lijst der eponieme ambtenaren: een der grondslagen van onze kennis der geschiedenis en chronologie van Assyrië.
Lit.: J. Seidmann, Die Inschriften Adadiniraris II (Mitteil. d. altorient. Gesellsch. IX 3) 1935.
Adad-nirari III
(809 of 806-782 v. Chr.) was minderjarig bij de vroege dood van zijn vader Samsi-Adad V en regeerde aanvankelijk onder de voogdij van zijn moeder Sammuramat (Semiramis).Hij ondernam een veldtocht tegen Syrië, Phoenicië en Palestina, brak de macht van Benhadad III (Mari) van Damascus en werd dus als tegenstander der Dasmasceense verdrukkers in Israël als „verlosser” begroet (op hem slaat waarschijnlijk de geheimzinnige toespeling in II Kon. 13 : 5). Terwijl hij zich tegenover het rijk Chaldu-Urartu in het N. (onder Menuas) met moeite kon handhaven, ondernam hij plundertochten tegen de Meden en tegen Babylonische steden, en begunstigde hij tegenover de Mardoek-religie de dienst van den god Nebo (Naboe) in bijna monotheïstische geest.
Lit.: B. Meissner, Könige Babyloniens und Assyriens (1926), blz. 102 v., 124 vv., 149 w.
