(van Oudgermaans Wal(a)h, geromaniseerde vreemdeling, vgl. ook Walen en Welsch), vroeger vorstendom in Roemenië, gelegen tussen de Donau en de Transsylvanische Alpen. De bodem bestaat uit een zeer vruchtbare vlakte, waarin talrijke zijrivieren van de Donau het water leveren voor de bevloeiing.
Er is landbouw en veeteelt (z Roemenië).Geschiedenis
Het vorstendom Walachije is ontstaan op het einde der 13de eeuw; de eerste vorst van betekenis, Bassaraba, maakte zich in 1330 onafhankelijk van de Hongaarse koning maar de macht van Hongarije bleef zich doen gevoelen, terwijl in de 14de eeuw de Turkse dreiging opkwam. Vorst Mircea de Grote (1386-1418), nog steeds uit de dynastie der Bassaraba’s, werd schatplichtig aan de sultan. Na de slag bij Mohäcs in 1526, waardoor Hongarije grotendeels Turks werd, groeide ook de Turkse druk in Walachije; het verzet van Michaël de Dappere (1593-1601), die de Turken herhaaldelijk versloeg en Zevenburgen onderwierp, baatte slechts tijdelijk. De vorsten (woiwoden of hospodars), hoewel nog gekozen door de aanzienlijken, raakten steeds meer afhankelijk van de sultan.
In 1654 hield het geslacht Bassaraba op te regeren, andere inheemse geslachten volgden, maar na 1716 waren het meest Fanarioten (rijke Grieken uit Constantinopel), die het hospodarschap tegen betaling van geld aan de sultan verwierven tot ca 1822. In 1698 werd Boekarest hoofdstad, nadat lange tijd tevoren Tirgovistea het was geweest. Na de Russisch-Turkse oorlog van 17681774 nam de Russische invloed toe. (Voor de oudere en de verdere geschiedenis van Walachije en zijn vereniging met Moldavië tot één vorstendom (later koninkrijk) in 1859, z Roemenië, geschiedenis.)
PROF. DR TH. J. O. LOCHER.
