Frans wijsgeer (Bourges 3 Aug. 1903), was voor Wereldoorlog II verbonden aan de universiteit van Toulouse, later van Rijsel. Hij nam van 1940-1945 actief deel aan het verzet, en is thans hoogleraar te Rijsel.
Jankélévitch’ wijsbegeerte is in zekere zin verwant aan de existentiefilosofie, o.a. door de nadruk die hij legt op het negatieve terrein van de werkelijkheid (Le mal). In het algemeen geeft hij uitdrukking aan het subtiele wezen van de menselijke geest. De mens dient te trachten zijn innerlijke chaos tot harmonie te brengen door de kunst en door de deugden (Les vertus).Bibl.: Bergson (1931); L’Odyssée de la conscience dans la dernière philosophie de Schelling (1933); La mauvaise conscience (i933; herzien en aanmerkelijk uitgebreid in 1951); L’ironie (1936; 2de dr. getiteld L’ironie et la bonne conscience, 1950); L’altemative (1938); Gabriel Fauré et ses mélodies (1938); Maurice Ravel (1939); Le nocturne (1942); Du mensonge (1942); Le mal (1947); Traité des vertus (1949); Debussy et le mystère (i949)-
